Steeds beter mijn best doen. Op zoek naar ‘goed genoeg’ en naar bevestiging. Toch bleef ‘het-goed-genoeg-land‘ onbereikbaar. Of ik was bang dat het dit maar tijdelijk was. Dus bleef ik geven.
Tot het genoeg was. Mijn lichaam gaf dit aan met spanningshoofdpijn, een bloeddrukval, slapeloosheid,… Dit kon toch niet de bedoeling zijn van mama zijn, van een carrière hebben, van een nieuw samengesteld gezin hebben.
Het moest niet beter, het moet anders. Als mama, op mijn werk en hoe ik de verschillende ballen in de lucht hield.
Ik zocht naar de ‘hoe-dan’. En die vond ik die.