Onmogelijke bazen, een topic dat me nauw aan het hart ligt. Omdat ik zie hoeveel energie het wegneemt bij klanten. En omdat ik het zelf ervaren heb in vorige jobs. Het ligt me nauw aan het hart omdat ik zie dat het sluimerend meer en meer een negatieve impact heeft op het zelfbeeld.
Hoe je het ook draait of keert, een onmogelijke baas hebben, is oncomfortabel.
Er is geen magische oplossing die het makkelijk maakt. Er zijn wel 2 scenario’s met een verschillende impact: ondergaan of jezelf toelaten. Het wordt dus een kwestie van je impact te kiezen. Ik neem je even mee in beide scenario’s:
Scenario één – ondergaan:
Je bent niet akkoord met de manier van doen van je baas. De manier van communiceren, de focus die gelegd wordt, de opdrachten, de feedback (of het gebrek er aan), het respect dat getoond wordt (of niet).
Het is niet OK!
Gelijk de reden van het oncomfortabele: ‘Niet akkoord zijn’ zorgt voor verstoorde harmonie. En da’s argghhh. Dat willen we zo snel mogelijk uit de wereld helpen. En dat doen we vaak door te zoeken naar de oorzaak (alsof dat harmonie brengt?).
Is het je baas (en de organisatie)?
Of ben je zelf de oorzaak en voldoe je niet?
Of is het de combinatie van deze beiden?
– Als je de verklaring zoekt bij je baas, dan weet je dit doordat deze voor veel gesprekstof zorgt met je collega’s en gelijkgezinden. Of doordat je een emmertje leeg te maken hebt als je thuiskomt. Je wil niet babbelen over je baas, maar doet het toch, want het is niet ok. Dat moet gezegd worden, toch?
– Als je richting jezelf kijkt voor de oorzaak van disharmonie, dan stel je jezelf in vraag. Veel gesprekstof bij jezelf dus: Wat doe ik fout? Wat moet ik aanpassen? Wat moet ik anders doen? Zou ik het verkeerd voor hebben? Er komt twijfel over jezelf opzetten.
– Of je bent aan het swingen tussen deze 2 bovenstaande oorzaken: En veel praten over wat fout loopt en twijfelen aan jezelf.
Oncomfortabel ten top. Het neemt zo veel plaats in in je gedachten. Het is vermoeiend. En dat omdat we zo graag harmonie willen. Harmonie is zo één van die woorden die mooi klinken, maar een omgekeerd effect hebben. In dit geval: disharmonie bij jezelf.
Want je daagt niet meer op als jezelf.
Niemand klaagt graag.
Niemand twijfelt graag aan zichzelf.
Ik zie het wekelijks bij mijn klanten. Ze weten hoe ze in hun job willen staan. Ze willen het goed doen en zijn gedreven. Toch voelen ze zich niet goed in hun job. Het lijkt alsof het werk een ‘gevechtszone’ is. Overdreven denk je? Luister naar jezelf als je er over praat. De ene is tegen de andere. Er is iemand juist en iemand fout, en je moet je beschermen tegen de andere.
Da’s f* bwek als het over je werk gaat, want het gaat over gemiddeld één derde van je dag. Gelukkig is ook een 2de scenario mogelijk. Eentje dat ook niet altijd even comfy zal voelen, gewoon omdat je het nog niet kent en omdat het ongekend terrein is.
Scenario twee – jezelf toelaten
Een onmogelijke baas hebben en toch in je kracht blijven staan. Ook dat is mogelijk. Want het wordt OK om niet hetzelfde te denken als je baas. Zonder dat er verantwoording nodig is en zonder er een verklaring nodig is. Zonder dat je toelating nodig hebt van je baas.
Je hebt enkel toelating nodig van jezelf.
Duw je eigen mening niet meer opzij, want het is niet nodig om op één lijn te zitten met je baas (of organisatie), want soms is het gewoon onmogelijk om akkoord te zijn met je baas. Meer hoeft het niet te zijn.
Het grote pluspunt van dit scenario: er is geen getwijfel aan jezelf nodig. Er zijn geen verklaringen nodig, want verschillen mogen er zijn. En dan kan je op het volgende focussen: What’s next for me?
Want dat wordt dan nog de enige vraag om op te focussen: Hoe wil ik verder gaan in deze organisatie, met deze onmogelijke baas? Hoe wil ik, al dan niet, opdagen? Dat zijn meestal oncomfortabele vragen om vast te pakken. Maar ze vertrekken wel vanuit wat je zelf kan doen. En laat dat net hetgene zijn dat je wél in de hand hebt.
Beide scenario’s vragen effort.
In scenario één onderga je wat is en zet jezelf aan de kant. Je ondergaat gelaten.
In scenario twee blijf je dicht bij jezelf. Je verandert niet je onmogelijke baas (want je weet dat dat niet mogelijk is). Je verandert ook niet jezelf (want je weet dat dat niet hoeft)!
Laat niemand je zelfbeeld aantasten.
Laat een ‘onmogelijke baas’ je arbeidsvreugde niet in de weg staan.
Het is onnodig. Scenario twee is mogelijk, ook voor jou! Wil je weten hoe ik je hierbij help inside de Life Owner Academy? Plan een gesprek met me (klik hier) en ik vertel je er alles over.
Veel liefs !
P.S.: Vervang baas gerust ook door collega, schoonmoeder of welke onmogelijke personen je ook kent. Het is ook hier OK om niet hetzelfde te denken.